بسم الله الرحمن الرحیم 
باور می کنی یک سال دیگر هم گذشت. آن هم نه یک سال معمولی بلکه یک سال کرونایی.
سالی که در روزهای آغازینش با امید پایان کرونا و نجات جهان بر سر سفره ی هفت سین دلهایمان را به آسمان پر دادیم. و سالی شاد و پربرکت را برای هموطنانمان آرزو کردیم. سالی که عیدش را بدون حضور عزیزترین سردارمان شروع کردیم و قسم خوردیم ادامه دهنده ی راهش باشیم. سالی که با همه‌ی مشکلاتش ما را پخته تر کرد و یک سال دیگر هم ما را به مقصد نهایی مان یعنی رسیدن به معبود نزدیک تر کرد. سال 1399 به اتمام رسید و ما را با غم‌ها و ناراحتی هایمان همچنان چشم براه نگه داشت.
هر چند در این سال یاد گرفتیم همدل و همرنگ باشیم. دست همدیگر را بگیریم و برای داشتن دنیایی بهتر و زیباتر همه با هم تلاش کنیم.
سالی که یاد گرفتیم گناه من ، فقط مرا به جهنم نمی برد؛ بلکه حتی یک نفس اشتباه من در جای اشتباه می تواند جان انسان های دیگر را هم به خاطر بیندازد. و مرا شرمنده ی  انسان های فداکاری کند که در روز عید و لحظه ی سال تحویل مشغول خدمت به مردم هستند. مشغول پرستاری از بیماران مشغول دوخت ماسک و… .

سلامتی مان که به خطر افتاد اهمیت نعمتان مجهولتان را بهتر دانستیم. همین که ضعف خود را در مقابل یک‌ویروس کوچک دیدیم به محتاج بودن خودمان به معبود جهان معترف شدیم. از عمق قلبمان حضور خداوند را در تک تک لحظه ها و ثانیه های زندگی و حیاتمان حس کردیم. شاید برایمان قابل باور نباشد اما ما روزهای سختی را پشت سر گذاشتیم و پشت سر می گذاریم.
میدانید به نظر من این کرونا منحوس با اینکه هنوز هم پشت تلی از ابهامات پنهان است و هنوز هم ماهیت و چیستی آن برای مردم جهان به طور کامل مشخص نیست. اما ما شاهد مرگ عزیزانمان هستیم.هر فرد مسلمانی که بر اثر کرونا مرگ را ملاقات می کند تکه ای از قلب ماست که می توانست در تحقق امر عظیم ظهور تاثیر گذار باشد. ما وجود کرونا و دردسرهایش را احساس می کنیم. و از طرف دیگر محدودیت ها و آزادی هایش را هم می‌بینیم. سیاست های ضدو نقیضی که کرونا را فقط مخصوص مکان های خاصی می دانند و همین سیاست ها باعث می شوند که سازمان بهداشت جهانی فقط در ماه محرم و ماه رمضان بیانیه صادر کند انگار ماه های دیگر سال کرونا را از بین می برند یا سرعت انتشار آن را کم می کنند. همین سازمان بهداشت جهانی برای چهارشنبه سوری و مراسمات شادی و سرور هیچ برنامه ای ندارد و آن ها را آزاد می گذارد. بگذریم معایب کرونا را گفتیم کمی هم از مزایایش بگوییم. به قول سردار عزیزمان فرصت های که در تهدیدها هست در خود فرصت ها نیست.

کرونا هر چقدر که بدی دارد به همان اندازه و حتی بیشتر عبرت و پندهایی را که فراموش کرده ایم را به یاد ما می آورد. به ما یاد میدهد که مرگ واقعا دم گوشمان است و هر لحظه ممکن است با خطای ما یا دیگری جان خودمان یا عزیزانمان به خطر بیافتد. به ما یاد می دهد که با هم دیگر مهربان باشیم مهر و محبت های خود را از همدیگر دریغ نکنیم، زندگی کنیم و خوشحال باشیم و دیگران را هم خوشحال کنیم . شاید دیگر فرصتی باقی نباشد و شاید جمعه ی دیگری برای انتظار پنجشنبه ی دیگری برای زیارت و سه شنبه ی دیگری برای توسل نباشد. به ما یاد می دهد که شیشه ی عمرمان خیلی نازک و‌شکننده است .

به ما می گوید این جسم نحیف که با ویروسی میکروسکوپی از پا در می آید جایی برای تکبر و فخر ندارد. به ما می گوید این قلبی که ممکن است لحظه ای دیگر بایستد جای کینه و نیرنگ نیست.

اما ما همچنان به راه خود ادامه می دهیم. روزها و ماه ها می گذرند و کرونا برایمان عادی و عادی تر می شود. یواش یواش به بخشی از زندگی ما بدل می شود.

اما همانطور که شنیده ایم بدترین بخش گناه عادی شدن آن است، همین بلا دارد برسرمان آوار می شود و ما همچنان نشسته ایم و به این آش خوش رنگ و بویی که برایمان پخته اند چشم دوخته ایم. انگار منتظریم که تیر این ویروس به بخش دیگر زندگیمان هم برسد. و هر تیری که شلیک می شود با خودمان می گوییم؛ دیگر بدتر از این نمی شود اما ای دل غافل که شیطان نمرده و نمیرد و همچنان نقشه های شومش را پشت سر هم در زندگی عادی ما پیاده می کند و با عادی سازی کرونا و آورده هایش زندگی عادی ما را تحت شعاع قرار می دهد. 

همه چیز را مجازی کرده است و راه های شیطانی را به رویمان باز کرده و در های ورود به اسلام را با صد ها عذر و بهانه قفل کرده است. هزاران راه پیشنهادی برای زندگی کردن را به ما می آموزد و ما را از مسیر اصلی مان که همان رسیدن به معبود است دور کرده و در پیچ و خم های اومانیست جهانی حیران و سرگردان رها کرده است.

در چنین شرایطی چه فرقی دارد که روزها گذشته اند یا نه.

چه فرقی دارد که سال جدیدی آغاز شده است یا نه.

وقتی قرار نیست تهدید ها به فرصتی برای رسیدن به هدفمان تبدیل شوند ما هنوز هم اندر خم یک کوچه مانده ایم و در جهان حیرت و سرگردانی خویش به سر می بریم.

اللهم عجل لولیک الفرج